Mówimy wyłącznie o wielościach, liniach, warstwach i segmentacjach, liniach ujścia i intensywnościach, układach maszynowych i ich różnych typach, ciałach bez organów i ich konstrukcji, ich doborze, płaszczyźnie spójności, jednostkach miary dla każdego z przypadków. Stratometry, deleometry, jednostki CbO gęstości, jednostki CbO zbiegu nie tylko kwantyfikują pismo, lecz określają je zawsze jako miarę innej rzeczy. Pisanie nie ma nic wspólnego z nadawaniem znaczenia, dotyczy miernictwa, kartografii, nawet jeśli jest to kartografia okolic mających dopiero nadejść.

"Tysiąc Plateau", G. Deleuze, F. Guattari

Powinniśmy nauczyć się żyć bez dodających otuchy dyskursów utrzymanych w duchu dziejów zbawienia". Problem tkwi właśnie w fakcie, że nikt nie przybędzie, by nas ocalić, a od nieuchronnej zagłady nadal dzieli nas pewien dystans. Konieczne zatem jest pomyślenie o tym, by jednak coś zrobić, nawet jeśli nasza zagłada już się rozpoczęła, podlegamy mutacji czy pozostała nam jedynie zmiana planety; nawet jeśli to coś polegałoby na celowym przyspieszeniu naszego wyginięcia, mutacji czy kosmicznej przeprowadzki. Sprostajmy naszemu własnemu upadkowi i w czasie, który nam pozostał, obmyślmy jeszcze jakieś zasady dla tej nowej pornopunkowej filozofii.

"Testoćpun", P. B. Preciado

(…) mam na myśli jedynie to, że zatraciło ono [pojęcie “odmieniec”] już większość tkwiącej w nim niegdyś wywrotowej mocy i nie może dłużej służyć jako wspólny mianownik dla mnożących się strategii oporu wobec kategorii rodzaju i wobec normalizacji seksualności, ani wobec procesów uprzemysłowienia i prywatyzowania ciała jako „produktu". W odpowiedzi na ten proces kapitalizowania rodzajowo-odmieńczych tożsamości, w łonie mniejszościowych subkultur osoby transseksualne, transpłciowe i osoby z niepełnosprawnością, jak również mniejszości rasowe zachęcają nas do zwrócenia uwagi na materialność ciała, na zarządzanie jego podatnością na zranienie oraz na kulturowe konstruowanie możliwości przetrwania w ramach wyznaczonych przez procesy ujarzmiania oraz na płaszczyźnie organizacji politycznej.

"Testoćpun", P. B. Preciado

Drzewo łączy i hierarchizuje kalki; są one jak liście drzewa. Całkiem inne jest kłącze - mapa, a nie kalka. Tworzyć mapę, a nie kalkę. Orchidea nie kalkuje osy, wraz z osą tworzy ona mapę w ramach kłącza. Jeżeli mapa przeciwstawia się kalce, to dlatego, że jest ona zwrócona całkowicie w stronę eksperymentowania w kontakcie z rzeczywistością. Mapa nie odtwarza nieświadomości zamkniętej w niej samej, lecz ją konstruuje. Przyczynia się ona do łączenia pól, odblokowywania ciał bez organów, ich maksymalnego otwarcia na płaszczyznę spójności. Sama jest częścią kłącza. Mapa jest otwarta, daje się łączyć we wszystkich wymiarach, demontować, odwracać, jest podatna na ciągłe modyfikacje.

"Tysiąc Plateau", G. Deleuze, F. Guattari